ترمز تبریز بریـــــده !

مقصد این شهر کجاست ؟ ترمز تبریز بریده و یک‌راست دارد می‌رود ته دره!
این تبریز هوا ندارد و احتمالا تا یکی دوسال آینده آب هم نخواهد داشت، حاشیه و بافت فرسوده از هر طرف آن بیرون زده، بافت تاریخی و فرهنگی‌اش را هم که یک‌جا بلعیده‌اند و یک آب خنک هم رویش!

فضاهای شهری را هم تکه‌تکه کرده و چوب حراج زده‌اند به آن، نه فقط زمین که هوا و منظر آن را هم به نام حق تراکم پیش‌فروش کرده‌اند، تبریز بدیل به بتن‌زاری زشت و بی‌احساس شده که هیچ‌ نشانی از باغات قدیمی‌‌اش ندارد. ما تبریزی‌ها مسافران این ماشین ترمزبریده هستیم که راننده‌ای ناشی و بی‌مسئولیت پشت فرمان آن نشسته و با انحراف از جاده اصلی دارد ما را یک‌راست می‌فرستد ته دره.

فرآیند «کنترل» یکی از مهمترین و حیاتی ترین فاکتورهای مدیریت کارآمد است. وقتی مدیرانی بر سر سکان هدایت شهری بنشینند که نه اهداف راهبردی برای شهر تبریز ترسیم کرده اند ، نه برنامه ریزی مدون و مشخصی دارند و نه شاخص های کنترلی لازم برای سنجش اثربخشی فعالیتهای شورا تعیین کرده اند، معلوم است که این شهر یا با سرعت سرسام آور در مسیری که نباید برود به دره سقوط خواهد کرد و یا با سرعت لاک پشتی در مسیرهای دیگر ، چون در این شهر نمی دانیم به کجا می رویم !!

حالا وحشت سرتاپای وجودمان را گرفته، شاید بعضی‌ها هم کار را تمام شده می‌دانند؛ اما نه! نمی‌شود که بگوییم: ما هیچ، ما نگاه!
تا دیر نشده، سکان این شهر را دست افراد کاردان و «مدیریت بلد» دهیم. شاید بتوان مانع سقوط این شهر شد، مسیر را اصلاح کرد،‌ داشبوردهای مدیریتی برای کنترل مدیریت شهری تعبیه کرد و تبریز را نجــــــــات داد.
هنوز هم جرعه امیــــــدی هست …